«Շրջապատի» զրուցակիցն է Հայաստանի լավագույն ծանրորդուհիներից մեկը՝ Եվրոպայի չեմպիոն, Օլիմպիական խաղերի, աշխարհի առաջնության մրցանակակիր, գեղեցկուհի Հռիփսիմե Խուրշուդյանը: Վերջերս Հռիփսիմեն կրկնապատկեց իր ամենամեծ ու ամենաարժեքավոր հաղթանակը՝ լույս աշխարհ բերելով իր երկրորդ արու զավակին:
Հռիփսիմե Խուրշուդյանը ծնվել է 1987 թվականին, Կոտայքի մարզի Քասախ գյուղում: Նա այն կանանցից է, ովքեր ապացուցել և ապացուցում են, որ կյանքում անհնարին ոչինչ չկա:
Ծանրամարտում հաղթանակների սկիզբը Հռիփսիմեի համար եղել է 2001 թվականի Եվրոպայի պատանիների առաջնությունը, որտեղ դարձել է բրոնզե մեդալակիր:
— Սկզբում գաղափար անգամ չունեի, թե ինչ է ծանրամարտը, հետո քույրս ինձ տարավ իր մարզումներին, հենց այդ ժամանակ էլ ինձ մոտ հետաքրքրություն առաջացավ՝ բարձրացնել ծանրաձողը: Այդ ժամանակ ծանրամարտը կնոջից շատ հեռու սպորտաձև էր, դրա համար էլ ոչ ոք չէր ընդունում, որ աղջիկը կարող է ծանրություն բարձրացնել: Հարազատներս ու ծնողներս, շրջապատիս մարդիկ հիմնականում բացասական էին վերաբերվում: Ի դեպ, ծնողներս մինչ օրս էլ դեմ են: Եվ կապ չունի՝ ես մեդալ էի նվաճում, չեմպիոն դառնում, թե՝ չէ, նրանք տեսնելով իմ տանջանքը, արդեն դեմ էին: Բայց ես սկսեցի հաճախել մարզումների: Մարզիչս ստուգեց տվյալներս՝ արդյո՞ք համապատասխանում են ծանրորդ դառնալու չափանիշներին, թե՝ ոչ: Պարզվեց՝ մարզիկ դառնալու մեծ պոտենցիալ ունեմ, եթե, իհարկե, լուրջ մարզվեմ: Չսիրելով այս մարզաձևը, սկզբում ուղղակի մարզվում էի, բայց մեկ-երկու մրցաշարի մասնակցելուց հետո, սկսեցի լուրջ վերաբերվել ծանրամարտին ու… սիրեցի: Սիրեցի այնքան, որ այժմ առանց այս մարզաձևի կյանք չունեմ: Հենց սկզբից ոչ ոք չէր հավատում, որ կարող եմ բարձր արդյունքներ գրանցել ծանրամարտում, բայց ոչ մեկին չլսելով, բացասական կարծիքները մի կողմ թողնելով, շարունակեցի մարզվել: Եվ 2 տարի անց դարձա Եվրոպայի պատանիների առաջնության մրցանակակիր:
Մարզուհին նշում է, որ ամեն անգամ մրցումների մեկնելիս, էլ ավելի է հզորացել, հպարտացել.
— Հպարտ էի, որ կարողանում էի մեր երկիրն էլ ավելի ճանաչելի դարձնել աշխարհին, որ նաև իմ շնորհիվ բարձրանում էր Հայաստանի դրոշը, հնչում օրհներգը:
Խոսելով իր երկրորդ որդու լույս աշխարհ գալու և մեծ սպորտ վերադառնալու մասին, ծանրորդուհին ասում է.
— Քանի որ ես հանձնվողներից չեմ, պայքարող անձնավորություն եմ, մեծ սիրով ու անհամբերությամբ սպասում եմ, որ դարձյալ վերադառնամ մեծ սպորտ՝ որպես գործող մարզիկ: Ես հանձնվողը չեմ:
Հումորով ու գյումրվա բարբառին տիրապետող Հռիփսիմեի համար նորություն չէ, որ իրեն համարում են գյումերցի: Խոսելով այս մասին, ասում է.
— Ես 17 տարի շփվել եմ գյումրեցիների հետ, նաև տիրապետում եմ բարբառին, թերևս սա է հիմնական պատճառը:
Չեմպիոնուհին, լավ մայրն ու գեղեցկուհի կինը պատասխանել է մեր բլից-հարցերին.
— Ձեր առավոտը սկսում եք…
— Բալիկիս դպրոց ճանապարհելով:
— Քչերը գիտեն, որ դուք…
— Վերադառնալու եմ մեծ սպորտ:
— Կյանքն անհետաքրքիր կլիներ, եթե…
— Եթե չլիներ ընտանիքս ու սպորտը:
— Սիրու՞մ եք խոհանոցում ժամանակ անցկացնել:
— Եթե ժամանակս թույլ է տալիս՝ մեծ սիրով:
— Եթե կարողանայի…
— Նորից լինել 20 տարեկան:
— Տանել չեք կարողանում…
— Կեղծավոր ու նախանձ մարդկանց:
— Չեք սիրում, երբ կինը…
— Բամբասում է:
— Ձեր կարծիքով, ինչպիսի՞ն եք դուք Ձեր շրջապատում:
— Գիտեմ, որ հաստատ բացասական էներգիա չեմ թողնում, շատ հումորով մարդ եմ:
ՌԻՄԱ ԿԱՐՃԻԿՅԱՆ
ՇՊՀ, լրագրության բաժին, 4-րդ կուրս
Լուսանկարը՝ armnoc.am