Դեռևս հին ժամանակներում մոգերը և քրմերը կարողանում էին հատուկ արարողակարգերի օգնությամբ կատարել գիտակցության փոփոխություն: Դա նրանց հսկայական հնարավորություններ էր տալիս, որոնք հասու չէին հասարակ մահկանացուներին:

Գյումրիում դպրոցներ կան, որտեղ չնայած ծնողն ամեն ամիս 500 դրամ է վճարում, բայց նրանց երեխաներն հրաժարվում են օգտվել դպրոցական սննդից, որովհետև ճաշարանային պայմաններն են տհաճ և սնունդը համեղ չէ, սննդակարգն հիմնականում նույնն է` ոսպ և բրինձ, ճաշի և փլավի տեսքով:

Երևի դուք էլ ականատես եղած լինեք երկու հայ մարդկանց անհաշտ վեճը, երբ նրանց կարծիքների բախումից հետո, երկուսից մեկն իր ճշմարտացիությունը ապացուցած լինելու համար մյուսին բնութագրել է որպես «ծակ փիլիսոփա»: Մենք` հայերս մեզ միշտ փիլիսոփայությանը մոտ կանգնած մարդ ենք համարել, բայց դիմացինի փիլիսոփայությունը ստորադասելու համար պատրաստ ենք եղել նրան «ծակ փիլիսոփայի» որակավորում տալ…

Պետական ֆինանսական աջակցություն չի լինի, այլ կլինի վարկային պայմաններ՝ 10 տոկոս տոկոսադրույքով, առանց գրավի, 5 տարի ժամկետով: Նաև հնարավորություն է ընձեռնվում ֆինանսական վարձակալության (լիզինգի) միջոցով ձեռք բերել սննդամթերք տեղափոխող մասնագիտացված տրանսպորտային միջոցներ:

Հիշում եմ՝ մի մուլտֆիլմում այսպիսի խոսքերով երգ կար` «Շունը լինում է կծան` շան օրի ապրելու վիճակից»: Ի՞նչ արած` մարդու բոմժանալու պատճառն էլ նրա համար շնային կյանքին վարժվելու, այդ կերպ ապրելու մակարդակին գլորվելուց է լինում: Նրանք` երկուսն էլ, որպես սոցիալական «էլեմենտներ», բավականաչափ ընդհանրություններ ունեն…

Տարածված այն կարծիքը, թե ուրբաթ օրը դժբախտ է, կարելի էր սնահավատություն համարել, եթե չլինեին հակառակը հավաստող փաստեր: Բրիտանական «Լլոյդ» ապահովագրական ընկերությունը, որն հիմնականում ապահովագրում է խոշոր և թանկարժեք նախագծեր, նավեր, զարդեղեն, իր գործունեության մեջ հաշվի է առնում «սև ուրբաթի» կանոնը: Ըստ այդ կանոնի, ավտովթարների, նավաբեկությունների և աղետների հավանականությունը մեծանում է հենց ուրբաթ օրերին…

Գործազրկության, աշխատանք փնտրողների եւ ցածր աշխատավարձերի ցուցանիշներով պատվավոր առաջին հորիզոնականից արդեն քանի տարի չիջնող Գյումրիում գտնել մեկին, ով առանց վախենալու, անուններ տալով ու հստակ փաստերով կխոսի սեփական իրավունքների ոտնահարման մասին՝ գրեթե անհնար է. քաղաքը փոքր է, մարդիկ՝ տեսուծանոթ, մեկի գործատուն մյուսի հարեւանն է, մեկի աշխատակիցը՝ բարեկամի ընկերը. աշխատանքային իրավունքներն էլ իրավաբանական փաստաթղթերի, պարտականություննների ու սահմանված նորմերի փոխարեն հաճախ կարգավորվում են ներքին՝ քաղաքին բնորոշ չգրված օրենքներով։