Գյումրու Կումայրի-պատմաճարտարապետական կենտրոնում՝ Ջիվանու փող., 83 հասցեում գործում է լիբանանյան խոհանոցը ներկայացնող «Մեր հացը» ռեստորան-սրճարանը: Այստեղ խոհարարները, անձնակազմը երիտասարդներ են՝ 18-20 տարեկան: Իսկ խոհանոցն էլ կազմված է շատ համեղ ուտեստներից՝ տարբերվելով խորովածա-քյաբաբային մոտեցումներից:
Երիտասարդ գործարար ԱՐՓԻՆԵ ՄԻՔԱՅԵԼՅԱՆԸ «Մեր հացը» ռեստորան-սրճարանի տնօրենն է: Մեզ հետ զրույցում ներկայացրեց, որ «Մեր հացը» մայրաքաղաքի լիբանանյան նույնանուն ռեստորանի մասնաճյուղն է Գյումրիում:
Հարցին՝ արդյո՞ք ռիսկային չէ ևս մեկ ռեստորան բացելը, երբ քաղաքի կենտրոնում մեծ քանակի սննդի ծառայություն մատուցող օբյեկտներ կան, Արփինեն պատասխանում է.
— Մրցակցությունը, իրոք, շատ մեծ է, բայց այլ ազգային խոհանոց ներկայացնողները թվով քիչ են Գյումրիում: Ինչ խոսք, դեռ հաստատվելու ճանապարհ ունենք անցնելու: Բայց մեզ համար առաջնային խնդիր էր ոչ թե ռեստորան բացելը… Գյումրու «Տիրամայր Հայաստան կենտրոնի» արհեստի դպրոցում երկար տարիներ գործում է խոհարարական դպրոց, որը մենք ենք ղեկավարում: Շատ լավ պատրաստված շրջանավարտներ ենք տալիս, որոնցից շատերը Գյումրու ռեստորաններում կամ սրճարաններում աշխատում են որպես խոհարարներ, սպասարկողներ, բարմեններ: Ժամանակի հետ հասկացանք, որ մեր ուսանողները ստանալով բարձր որակի գիտելիքներ, սովորելով մթերքների պահպանման, մշակման տեխնիկան՝ պետք է այն կիրառեն նաև պրակտիկայում՝ ամենօրյա ռեժիմով, և նման տարածքի անհրաժեշտություն կա: Դասավանդողներիս հսկողությամբ նրանք այստեղ կանցնեն պրակտիկա, շփում կունենան հենց հաճախորդի հետ, կարող են իրացնել իրենց արտադրանքը, կյանքի կոչել իրենց սովորածն իրական տարածքում: Նման գաղափար իրագործելու համար մեզ գործընկեր էր անհրաժեշտ, և մենք երևանյան «Մեր հացը» ռեստորանի հետ ունենալով լավ հարաբերություններ՝ այս տարածքը վարձակալեցինք, նույն բաղադրացանկն ենք կիրառում՝ տեղում պատրաստելով սնունդը: Մեզ համար կարևոր էր Գյումրիում ունենալ այլ խոհանոց, հետաքրքիր ճաշացանկ, և ամենակարևորը՝ տեղացիների համար մատչելի: Եվ հիմա այն իրականություն է. մեր ուսանողներն այստեղ պրակտիկա են անցնում, իսկ ավարտածներն արդեն աշխատանքով են ապահովված:
— Ասել է, թե դուք այնքանով էիք վստահ ձեր ուժերին, ձեր կրթական ծրագիրն այնպիսին էր, որ վստահաբար անցաք գործի ի կատար ածման:
— Այո, այդպես է: Եվ գրագետ համակարգողների ղեկավարությամբ մեր նպատակներն իրագործեցինք. մեր ուսանողները խոհանոցում հասցնում են, հաճախորդին մակարդակով սպասարկում են, և կատարելագործվելը, շարունակաբար սովորելն ավելի իրատեսական դարձավ: Ես այնքանով եմ գոհ, որ երկուսուկես ամսում մենք հասել ենք այնտեղ, որ իմ բացակայության ժամանակ անձնակազմը հասցնում է ամեն ինչ ճիշտ կազմակերպել:
— Հետաքրքիր է, ինչպե՞ս են արձագանքում հաճախորդները՝ տեսնելով կամ իմանալով երիտասարդ խոհարարի մասին, երիտասարդ սպասարկող անձնակազմի՝ մատուցողների, բարմենների աչքներս արդեն վաղուց սովորել է:
— Բավականին լավ արձագանքներ են, նույնիսկ ինձ համար այդչափն անսպասելի: Մենք հաճախորդներին ներկայացնում ենք, թե ինչ ծրագիր է, և շատ ոգևորված են ընդունում:
— Արփինե, մանավանդ վերջին երկու տարին, զբոսաշրջության բումին զուգընթաց աճել են սպասարկման գները, տեղացիները բողոքում են, որ անգամ մեկ բաժակ սուրճն է թանկ: Հասկանում եմ, որ ձեր ճաշացանկը երևանյան գործընկերոջ ներկայացրածն է, իսկ ի՞նչ կասեք գնային քաղաքականության մասին:
— Ճիշտ եք, մեր ռեստորաններում տեղացիների համար թանկ է: Թանկը բաժանված է երկու խմբի. թանկ է որոշ ռեստորան-սրճարանների վարած գնային քաղաքականության պատճառով, և թանկ է, որովհետև օր-օրի ոչ նորմալ կարգով մթերքների գներն են թանկանում՝ այս պարագայում մեղքը միայն օբյեկտների վրա բարդելը սուբյեկտիվ է: Մենք, բնականաբար, երևանյան գներով չենք աշխատում, և ոչ էլ փորձել ենք օգտվել զբոսաշրջային բումի առիթից, այլ աշխատել ենք մաքսիմում այնպես հավասարեցնել, որ հասանելի լինի գյումրեցիների համար, քանզի զբոսաշրջիկը կգնա, իսկ տեղացիները կմնան և նրանք են մեր մշտական հաճախորդները: Մեր նպատակը մեծ գումար աշխատելը չէ, այլ ինչպես ասացի՝ մեր ուսանողին դրսևորման տարածք ու հնարավորություն տալն է, հաճախորդին համեղ ու որակյալ սնունդ տալն է: Գյումրիում որոշ ռեստորաններ կային, որտեղ մեր ուսանողները չէին կարողանում հարմարվել, իրենց ինքնադրսևորման հնարավորություն չէր տրվում, նաև սովորած լինելով կարգ ու կանոնի, կոկիկ հագուկապի, չծխել-չխմելուն՝ չէին կարողանում հարմարվել: Մեզ մոտ նրանք բացի սննդամթերքի հետ աշխատելը, աշխատանքային կարգուկանոնի դաստիարակություն են ստանում:
— Իսկ խոհարարական դպրոցը շարունակո՞ւմ է գործել: Մի փոքր կներկայացնե՞ս:
— Այո, դպրոցը գործում է, կրթական ծրագրերը կազմված են տարբեր տարիքային խմբերի համար՝ 9-րդ դասարանի ավարտականներ, 12-րդ դասարանի շրջանավարտներ, և մենք լիցենզավորված դպրոց ենք, ատեստատ տալու իրավունք ունենք, և մեր շրջանավարտներից դպրոցն ավարտելուց հետո բարձրագույն ուսումնական հաստատություն են ընդունվել: Նաև ունենք արագացված, խտացված երկամսյա ծրագիր՝ խոհարարական գիտելիքները խորացնել ցանկացողների համար:
— Նկատեցի, որ մեր զրույցի ընթացքում հաճախորդները եկան, շատ արագ սնվեցին և գնացին, այսինքն, մեկ բաժակ սուրճի շուրջ երկար չնստեցին:
— Մեր ցանկությունն էլ այն է, որ մարդիկ գան, արագ, գրպանին հասանելի, համեղ սնունդը վայելեն: Մեր մենյուն այնպես է ընտրված, որ բաղադրատոմսը բարդ սննդամթերքներով չի ծանրաբեռնված, և հաճախորդն երկար չի սպասում:
— Այլ ազգի խոհանոցի սպեցիֆիկ համային բաղադրատոմսն ինչպե՞ս են ընդունում ավանդապաշտ գյումրեցիները:
— Մեզ մոտ մտավախություն կար այս առումով, գիտենալով մեր ժողովրդին, բայց ժամանակներն այլ են, մարդիկ դրսերում շատ են եղել, փորձել են այլ խոհանոցներ, և ովքեր լիբանանյան խոհանոցի սիրահարներ են կամ ովքեր ծանոթ են, իրենց համար այս միջավայրը բացահայտում է: Մեր հաճախորդներից շատերը ռուսներ են, սփյուռքահայեր են, և իրենց խոսակցությունն եմ լսել, որ հատուկ փնտրել են: Իսկ մեր համեմունքային հումքերը բերվում են հենց Լիբանանից: