Այսպիսի հայկական ասացվածք կա` «Բրինձ ուտողին քյաբաբի համը մի բացատրիր»: Բայց մի կողմից, երբ տարեմուտի «Գնիր` ինչ գնով էլ լինի» մրցավազքն իր եզրագիծն հատել է, իսկ մյուս կողմից ետամանորյա ընթացքն իր հունի մեջ մտած, անակնկալները մատուցել` մի շարք սպառողական ապրանքների գների բարձրացման տեսքով, մարդկանց համար լրջորեն խորհելու և խորապես հիասթափվելու առիթ է ներկայացել:

«Հայբիզնեսբանկ» ՓԲԸ Գյումրու մասնաճյուղի կառավարիչ Լևոն Գասպարյանը նշում է, թե դա, ըստ էության, պայմանավորված է նրանով, որ բնակչության մեծամասնությունը արտագնա աշխատանքով փող վաստակելու համար առավելապես նպատակամիտված է Ռուսաստանի Դաշնության հետ հույսերը կապելուն:

Շատերը ասացին, թե ինչո՞ւ էի միանգամից դիմում կառավարության ղեկավարին: Դիմեցի Կարեն Կարապետյանին, որովհետև նա էր «դրայվով» հանդես գալիս, որովհետև Գյումրիում անդրադառնալով այն փաստին, որ գյումրեցիները շատ խոստումներ են լսել, բայց աշխատանք չեն տեսել, ասել էր. «Ես չեմ կարող, որպես երաշխիք բարաթ տալ: Այ, երբ որ չենք անի, էդ ժամանակ ինչ ուզում եք՝ գրեք… Ժպտացե՛ք, դիլխոր մի եղե՛ք», ու խորհուրդ տվեց. «Ծրագիր գրեք, ծրագիր ներկայացրեք»:

Երկար խոսակցություն ծավալվեց տնակների ու անօթևանության մասին: Քաղաքապետը ներկայացրեց, որ «Գյումրին առանց տնակների հիմնադրամի» կողմից իրականացվելիք ծրագրերի, անհատների միջոցով հնարավորինս կաշխատեն խնդիրը կարգավորել…

Հայաստանի վարչապետն էլ է այսքանը պատկերացնում, երբ մեզ ոգևորիչ խոսքեր է մատուցում, երբ, կարծես սովից խուսափելու համար սնունդ տալու պես, ասում է, թե մյուս տարվա` աշխատավարձերի ու թոշակների բարձրացում չնախատեսող բյուջեն` սպառողական ապրանքների գնաճի ֆոնին, թող մեզ հուսալքության չմատնի…

Լավ, ասենք մյուս տարբերակն էլ կա, որպեսզի ղեկապետն իր խոսքից ետ չկանգնի, այսինքն` ըստ խորհրդարանական վերջին բառամթերումների, նրա պաշտոնական այդ հայտարարությունը չհամարվի բստըրածին կամ եթերամետ, նա վարչապետի պաշտոնը վստահաբար հանձնում է Կարեն Կարապետյանին, բայց տրամաբանական հարց է ծագում, թե դա ի՞նչ կփոխի: