Հիշում եմ` եղբայրս կտրուկ փոխվեց: Սկզբում մտածում էինք, որ համընդհանուր աղետն ու վիշտն են ազդել նրա վրա: Ոչ մեկի ոչինչ չէր ասում, օրերով տուն չէր գալիս, օգնում էր փրկարարներին: Մեկ-մեկ գիշերները տուն էր վերադառնում ու լաց լինում…
«Շրջապատը» տպագրում է կյանքի իրական պատմություններ: Գրեք shrjapat@gmail.com հասցեով կամ այցելեք մեզ` անձամբ կիսվելով ձեր հոգում կուտակվածով: Գաղտնիությունը երաշխավորում ենք:
Ընկերս քցեց ու թռավ
«Ախպերս, էն անգամ դու փող դրեցիր ու տուժվեցիր: Էս անգամ էլ ամեն ինչ ես կանեմ, ահագին շահույթ կունենանք, մինչև ե՞րբ ես էդ ծանր գործին աշխատելու: Մենակ թե, ինձ համար շահով փող ճարի»: Որոշեցի օգնել. իմ մի ծանոթից փող վերցրի՝ բարձր տոկոսադրույքով…
Պայթած անուրջների աշխարհը
Արթուրը տաղանդավոր բժիշկ էր, իր աշխատանքային պրակտիկայում շատերին էր փրկել անխուսափելի մահվանից, բայց սեփական կյանքը փրկել չհաջողվեց: Երեք տարի անց զորացրվեց ու վերադարձավ սովետմիություն` հայրենի Լենինական…
«Լավ» ընկերներս
Այս կյանքում՝ ինչին հասել եմ, իմ աշխատասիրության ու քրտնաջան աշխատանքի շնորհիվ եմ հասել. 15 տարեկանից երկկողմանի որբ եմ մնացել. մայրս ավելի վաղ էր մահացել, հայրս 15-ս լրանալու հենց երկրորդ օրը սրտի կանգից մահացավ…
Ուզում եմ ապրել ազատ
Հակառակի նման ծնվել եմ այնպիսի մի քաղաքում, որտեղ մարդիկ իրենք էլ չեն հասկանում, թե որքան կեղտ ու հոգու ապականություն կա իրենց շուրջը: Ասես դատապարտված Աստծո կողմից` չեն էլ փորձում գտնել լուսավոր ճանապարհ…
Աստված զավակներիս երկար կյանք տա
Աստված հեռուն պահե անգամ թշնամիներիս… մենակությունից… Ո՞ւմ է պետք ծեր ու միայնակ մարդը… եթե զավակներիդ պետք չես, ուրեմն էլ ո՞ւմն ես պետք: Պատերազմից հետո, երբ 5 տարեկան էի, մեծ եղբայրներիս հետևից վազում էի ամենուրեք, ուր իրենք էին գնում՝ աշխատելու, որ մեկ-երկու կոպեկ տուն բերեին՝ հաց գնելու համար…
Սերն, իրոք, կույր է
Հավանաբար իմ պատմությունը միակը չէ, ոչ էլ առանձնահատուկ է, բայց հավատացեք, այնքան եմ հոգնել, որ էլ չգիտեմ ինչ անեմ: Որոշեցի կիսվել: Անունները կուզեք փոխեք, կուզեք՝ ոչ, ինձ համար միևնույնն է: Ամուսինս՝ Վարդանը՝ բնույթով ծույլ է… Ամբողջ օրը կարող է պառկել հեռուստացույցի դիմաց ու հրամաններ տալ…
Լույսը…
Այսօր էլ ոչինչ չստացվեց, գործ չգտավ, փող չգտավ, օրը մթնեցրեց մտամոլոր, փողոցներում թրև գալով ու քայլերն ուղղեց դեպի տուն։ Չէ, այդպես չի լինում, այդպես չի կարող, կռանալ չի կարող, մուրալ չի կարող, քծնել չի կարող ու ոչինչ չի ստացվում…
Մայր, որին երբեք չեմ տեսել
Որքան հիշում եմ մանկությունս, աչքերիս առջև հառնում է տատս` բարի, հոգառատ, խելացի դեմքով: Երբ նրան հարցնում էի, թե ո՞ւր է մայրիկս, միշտ հոգոց էր հանում, մտահոգ հայացքը գցում հեռուն ու ասում. «Կգա, բալես, կգա, սպասիր մի քիչ»…
Մի տիեզերական սիրո պատմություն
17 տարեկան տղա, ուսանող, հանրակացարանի սենյակում անտերուդուս կռնակի վրա պառկած երազում է Վալենտինա Տերեշկովայի ու նրա հետ տիեզերք թռնելու մասին…